Henüz lisedeyken bilinen üniversitelerde -özellikle İngilizce- bölüm okuyanların “paper” efsanelerini duyardım. Hocaların yığınla paper verdiğinden, bu yüzden sabahlamak zorunda kalmalardan, sınavlardan çok bunlarla uğraşmaktan bahseder dururdu üniversiteliler. Bense çocukluğunda babasının doktora tezinin her aşamasını görmüş bir liseli olarak bu meseleye karşı büyük bir ilgi ve heyecan besliyordum. Garip ama her zaman akademya sempatisi olan bir çocuk olmuştum. Galiba okuduğum bölüme daha 5-6 yaşında karar vermiş olmam bu yüzden.
Üniversiteye geldiğimde hazırlıkta lisedeyken yazdığımız gibi ailemiz, mesleğimiz, hayat bilgisi kitaplarında bile var olan konulara dair genel ve kısa metin ödevleri dışında bir şey görmedim. Fakat hazırlık için oldukça hevessizdim ve dört gözle “gerçek akademik eğitim” dönemimin başlamasını bekliyordum. Sonra, (buraya vurgu ve uzun bir es gelecek) benim bölümümde eğer bir ödev aldıysanız/verildiyse bunun paper değil (epey büyük bir sıçrayış gerçekleştirerek) makale olarak yazılmasının beklendiğini farkettim. Dipnotlar, alıntılar, kaynakçalar, indeksler öğrencilik hayatımın sevimli (!) parçaları haline geldiler. Her makale yazışımda seneye ödev almayacağım deyip pes ederken, ertesi yıl son derece bilinçli bir şekilde ödev aldım. Bu dönem de tıpkı diğer dönemler gibi. Bir makaleyle daha başbaşayım. Makaleyi yazmak için oturup playlistime dokununca dedim ki, neden bir makale playlisti yapmıyorum? Kolları sıvadım ve yazmaya başladım. Şimdilik çabuk bir liste yaptım, belki zaman içinde ekleme ve çıkarmalar yaparım. We’ll see.
Enstrümantal ağırlıklı yapmaya çalıştım, kafanıza göre takılın
2. Muhammet Başdağ - Bade
Kayıtlar
0 yorum:
Yorum Gönder