21 Ocak 2015 Çarşamba

Biraz Yağmur Kimseyi İncitmez



Cama vuran damlaların koşuşturan çocuk misali tıkırtısını dinliyorum masanın başında. Sabahtan beri kar mı yağmur mu diye düşünüp durduğumuz taneler bunlar. Hangisi diye düşünmek yersiz, sarmaş dolaş iniyorlar.
Dışarıdan çocuk gülüşleri ulaşıyor dördüncü kata. Güzelliğin tadını çıkarmakla o kadar meşguller ki saatin farkında bile değiller. Oysa son katta bir sürü telaşlı baş, geçen her saniye biraz daha korkuya/heyecana/strese kapılıyor. Kağıt hışırtısı, kalem fısıltısına karışıyor, kitaplar açılıyor, kitaplar kapatılıyor, playlistler başa sarılıyor, kahve kupaları dolup dolup boşalıyor, ıvır-zıvır paketlerine uzanıyor habire eller. YE-TİŞ-Mİ-YOR!
Sonra taneciklerin sesi yumuşuyor, birinin can sıkıntısından cama kayan bakışları haberi veriyor. Her şey unutuluyor ve camın başında toplanılıyor. Kar bu, en güzel musikisi mevsimin. Endişeli yüzler gülümsüyor, daha bir pozitif sanki bakışlar, bu sefer ders notları bile güzel az buçuk. Biraz yağmur/kar herkese iyi geliyor. Fonda Tom Waits sizin için söylüyor: A little rain never hurts no one. 

0 yorum:

Yorum Gönder